هست انجمن ما چمنی پر گل و لاله از جامی غزل 422

1 هست انجمن ما چمنی پر گل و لاله گل عارض ساقیست دراو لاله پیاله

2 افسرده چو ژاله ست نگهدار خدایا از ساحت این تازه چمن آفت ژاله

3 باشد سخن عشق یکی لیک گرفته عارف ز دل صافی و واعظ ز رساله

4 می ده که گره شد به دلم غصه ایام آب است دوا چون به گلو ماند نواله

5 خطی که مرا می رسد از دولت عشقت رنج همه روز است و بلای همه ساله

6 گر ناخوشی از دادن یک بوسه به جانی پیش آر لبت تا کنم این بیع اقاله

7 جامی مطلب جودت شعر از مدد فکر کین کار به امداد الهیست حواله