هیچگه بی پیچ و تاب این از جویای تبریزی غزل 281

1 هیچگه بی پیچ و تاب این جسم غم فرسوده نیست رشتهٔ جانم رنگ خواب ار شود آسوده نیست

2 حیف بر تن گر نه چون فانوس دارد سوز عشق وای بر دل گر به رنگ غنچه خون آلوده نیست

3 اضطرابی هست در طالع، دل از کف داده را بخت ما سرگشتگان در خواب هم آسوده نیست

4 ساخت همت فارغ از درد سر محتاجی ام جبهه ام جویا ز صندل چون هلال اندوده نیست