1 خون در دلم ازکاوش ایام نمانده ست این آبله را نیشتر خار مکیده ست
2 من حمزه نیم در صف این عرصهٔ خونخوار امّا جگرم هند جگرخوار مکیده ست
1 به خون خلق دادی دست تیغ سرگرانت را بنازم زور بازوی نگاه ناتوانت را
2 نمی آید صبا از خاک دامنگیر کوی تو که خواهد بعد از این پرسید، حال بیکسانت را؟
1 داغند، ز رخسار تو ای رشک چمنها چون لاله، شهیدان به سمنزار کفنها
2 از شرم، صدف را به دهان مهر خموشی ست تا شد صدف گوهر نام تو، دهنها
1 باشد رگ هر برگ چمن، دام هوسها رشک است به آزادی مرغان قفسها
2 کوتاهی پرواز بود لازم هستی پیچیده به بال و پر ما، تار نفسها