هرگز کسی به خوبی چون یار از عبید زاکانی غزل 40

1 هرگز کسی به خوبی چون یار ما نباشد مه را نظیر رویش گفتن روا نباشد

2 موئی چنان خمیده چشمی چنان کشیده در چین به دست ناید و اندر ختا نباشد

3 با او همیشه ما را جز لاله در نگیرد با ما همیشه او را جز ماجرا نباشد

4 گر حال من نپرسد عیبش مکن که هرگز سودای پادشاهی حد گدا نباشد

5 ما کشتگان عشقیم همچون عبید ما را عقلی سلیم نبود صبری بجا نباشد