در هر برزن که بنگرم از باباافضل کاشانی رباعی 36

1 راهی ست دراز و دور، می باید رفت آنجات اگر مراد برناید، رفت

2 تن مرکب توست تا به جایی برسی تو مرکب تن شوی، کجا شاید رفت؟

1 آن کیست که آگاه ز حسن و خرد است آسوده ز کفر و دین و از نیک و بد است

2 کارش نه چو جسم و نفس داد و ستد است آگاه بدو عقل و خود آگه به خود است

1 کوتاه کنم قصه که بس مشکل بود آرندهٔ نامه هم بس مستعجل بود

2 پروای نوشتن بسی نیز نداشت دستم که گهی بر سر و گر بر دل بود