1 از لعل آبدار تو پاسخ همی رسد وز زلف تابدار تو دل را دمی رسد

2 پرورده شد ز خون دلم سالها غمت در انتظار آنکه مگر محرمی رسد

3 لیکن به دولت شه شادان شود به حکم هر گه که بندگان را بر دل غمی رسد

4 بهرام شاه آنکه به اقبال و نصرتش هر روز ذکر فتحی از عالمی رسد

5 سوریست مخلصان را از تیغ او کز آن هر لحظه دشمنان را نو ماتمی رسد

6 سکر ز شاه گیتی نومیدی ز بخت؟ بگذار ای زمانه اگر همدمی رسد

7 تشریفهای بنده حسن برقرار خویش تقریر کرد شاه ولیکن نمی رسد