1 پیوسته ذوق باده چو خون در دل من است گویی ز صاف و درد می آب و گل من است

2 از تخم عشق یار که در سینه کاشتم برداشتن دل از دو جهان حاصل من است

3 افتادگی است مقصد صحرا نورد عشق واماندگی به راه طلب منزل من است

4 از میل خاطری که به آن دلربا مراست دانسته ام که خاطر او مایل من است

5 محراب بندگی است شهیدان عشق را این تیغ کج که در کمر قاتل من است

6 بیتابی ام چو گرد زمین را به یاد داد این طور بال و پر زدن بسمل من است

7 عاشق که با خود است به غربت فتاده است از خود به هر طرف که روم منزل من است

8 دریا به خاک ره نفشاند گهر به مفت این اختراع دیدهٔ دریا دل من است

9 آن قطره خون سوخته کز کبریای عشق قلزم خروش آمده جویا، دل من است