ترا در کوی جانان خانه ای از کمال خجندی غزل 117

1 ترا در کوی جانان خانه ای هست به هر کوئی چو من دیوانه ای هست

2 بزن چوبش که دزدست آن سر زلف بدست ار نیست چوبت شانه ای هست

3 منور شد ز رویت دیده دل نیز کز آن به نور در هر خانه ای هست

4 نشان آنکه رویت خرمنم سوخت بر آن آتش ز خالت دانه ای هست

5 سماع ما به زاهد در نگیرد درین صحبت مگر بیگانه ای هست ت

6 مزن ای خم شکن بر صوفیان سنگ که زیر خرقه شان پیمانه ای هست

7 کمال ار نیست هیچت لایق دوست غزل های تر رندانه ای هست