دوری در آمدست که راضی نمیشود از فریومدی قطعه‌ 494

1 هر چند مدتی شدم از روی اضطرار دور از جناب حضرت میمون شهریار

2 شاه جهان پناه که بر تخت خسروی یک تا جور ندید چو او چشم روزگار

1 صبح سعادت از افق خرمی دمید ساقی بیار باده که وقت طرب رسید

2 خیز آتش گداخته در آب بسته ریز یعنی که آبگینه ملون کن از نبید

1 این سعادت بین که باز اندر زمان آمد پدید وین کرامت بین که ناگه در جهان آمد پدید

2 شد فروزان از سپهر سروری ماه دگر وین جهان پیر را بخت جوان آمد پدید