بود دو نرگس آن شوخ بی تحاشی از جویای تبریزی غزل 126

1 بود دو نرگس آن شوخ بی تحاشی ما ز جنبش مژه در کار دلخراشی ما

2 به نرگس تو که بیهوش ساغر ناز است اثر نکرد گلاب نیاز پاشی ما

3 جنون ما نمک شور صد قیامت شد ز واعظان که نشستند در حواشی ما

4 مرا ز رشتهٔ آهست تار و پود وجود دگر چه حرف کسی را به خوش قماشی ما

5 دل از خیال تسلی نمی شود جویا به کار کعبه نیاید صنم تراشی ما