هیچ یاری بود از حکیم نزاری قهستانی غزل 1162

1 عیبم مکن که دوست ندارم رقیب را کز دست او به خواب نبینم حبیب را

2 گر من شکایتی کنم از غصه رقیب از باغبان رسد گله ای عندلیب را

1 قاعدهٔ روزگار پرورش ناسزاست ورنه گداپیشه را دست تسلط چراست

2 عقل تبّرا کند از دل دنیاپرست دل نبود گر نرفت بر روش عقل راست

1 اگر تو تازه کنی با من آشنایی را بر افکنی ز جهان رسم بی وفایی را

2 ز راه مرحمت آن دم که از وفا گویی بسوز همچو دلم برقع جدایی را