1 عمری دهان تنگ توام در خیال بود جان رمیده را همه فکر محال بود

2 رفت آنکه در مسائل عشق و رموز شوق ز ابرو و غمزه با تو جواب و سؤال بود

3 گفتم: رسد میان توام باز در کنار گفتا: برو که آنچه تو دیدی خیال بود

4 شرم آیدم که سجده برد پیش پای کس آن سر که سالها برهت پایمال بود

5 آشفته رفت گفته شاهی در این غزل آری، بفکر زلف تو شوریده حال بود