دری بود نصیحت جانا بگوش از آشفتهٔ شیرازی غزل 929

1 دری بود نصیحت جانا بگوش کن بشنو نوای نای و می ناب نوش کن

2 این پنبه دردهان صراحی است تا بچند خیز و برون تو پنبه غفلت زگوش کن

3 هشیار را بمنزل دلدار راه نیست از جام عشق باده کش و ترک هوش کن

4 مینوشد ار نگار و بخونت کند نگار جان دستمزد گوش حقیقت نیوش کن

5 دوشم سروش غیب زکعبه بدیر خواند بگشای چشم و گوش ببانگ سروش کن

6 خود را ببحر میزن و برگیر آب از آن چون ابر نوبهار ببستان خروش کن

7 از خم برآر باد صاف و بجام کن وآنگه صفا طلب زمن درد نوش کن

8 خوردی فریب سیم و زر غیر را بتا ورنه که گفت ترک من ژنده پوش کن

9 آشفته بسته اند بقتلت کمر جهان خواهی اگر مدد طلب از میفروش کن

10 نام علی بیار مبر نام دیگران از ذکر غیر حق تو زبان را خموش کن