سخنی می رود به صدق و صواب از قاسم انوار غزل 43

1 سخنی می رود به صدق و صواب جان عالم تویی، به جان دریاب

2 جمله ذرات رو بدان سویند که تویی جمله را ملاذ و مآب

3 با تو کس را برابری نرسد که تویی مرجع ثواب و عقاب

4 دل و جان را کجا کند روشن؟ زاهد مرده، واعظ در خواب

5 سعی کن، سعی، تا برون آری کشتی عمر خویش از غرقاب

6 قاسمی، عمر نازنین بگذشت به شتابست عمر ما، بشتاب