سخنی می رود به صدق و صواب از قاسم انوار غزل 43

1 عشق ما را هزار فن آموخت عشق ما را هزار حله بدوخت

2 عشق ما را هزار بار خرید بار دیگر هزار بار فروخت

1 بیادت زنده ام، اینست مشرب مدامت بنده ام، اینست مذهب

2 جمال جان فزایت را بشادی همه امید می داریم، یا رب

1 شفای جان مرا چیست؟ کز من آزردست کنون که خون دلم ریخت، جان و دل بر دست

2 فغان من همه زآنست کآن حبیب قلوب هزار پرده درید و هنوز در پردست