سخنی می رود بوجه صواب
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 سخنی می رود بوجه صواب همه قشرند و دوست لب لباب
2 دوست در پرده می نماید روی دل ما چاک می زند جلباب
3 ما و دلدار خوش نشسته بهم «اغلق الباب، ایها البواب »
4 از خدا رحمتیست پنهانی دل بیدار و دیده بی خواب
5 هرچه آید از آن حبیب قلوب جمله وحیست، یا ورای حجاب
6 در شادی و دیدن دلدار بگشای، ای مفتح الابواب
7 قاسمی، این مقلدان کورند ره نبینند در خطاب و صواب
دیدگاه‌ها **