سخنی می رود بوجه صواب از قاسم انوار غزل 44

1 سخنی می رود بوجه صواب همه قشرند و دوست لب لباب

2 دوست در پرده می نماید روی دل ما چاک می زند جلباب

3 ما و دلدار خوش نشسته بهم «اغلق الباب، ایها البواب »

4 از خدا رحمتیست پنهانی دل بیدار و دیده بی خواب

5 هرچه آید از آن حبیب قلوب جمله وحیست، یا ورای حجاب

6 در شادی و دیدن دلدار بگشای، ای مفتح الابواب

7 قاسمی، این مقلدان کورند ره نبینند در خطاب و صواب