1 بر روی آفتاب تو آن زلف تابدار ز آسیب باد سلسله گشته است آب وار

2 رخسار آبدار تو را رنگ آتش است زان رنگ دود داد بدان زلف تا بدار

1 روی تو به حسن حور عین است کوی تو بهشت راستین است

2 از بهر نثار خاک پایت چون دست دلم در آستین است

1 طرف چمن که خلعت فصل بهار یافت بی بت جمال بتکده قندهار یافت

2 هر زینتی که گم شده بود از زمین باغ جوینده با طراوت فصل بهار یافت