در محفل آسمان سُها از حزین لاهیجی رباعی 1031

1 آمدی چون تو من بی سر و سامان رفتم هستیم گرد رهی بود، به جولان رفتم

2 وضع آشفتگی ام بی تو چنان زیبا بود که دل آشوب تر از زلفِ پریشان رفتم

1 زده ام طبل عشق و رسوایی شهرهٔ شهرتم به شیدایی

2 دل و دین داده ام به مغ بچگان همه جادو و شان یغمایی

1 تا فکند از نظرآن سروسرافراز مرا شده هر شاخ گلی، چنگل شهباز مرا

2 نه سپند است، ندانم دل بی طاقت کیست؟ سوخت در بزم تو، از شعلهٔ آواز مرا