1 هزار رنگ گل داغ در کنار من است جنون کجاست که جوش سیه بهار من است؟

2 ز خاک سوختهٔ خویش، دامن افشانی کمینه سرکشی سرو پایدار من است

3 ز رشحهٔ قلمم زنده می شود دل و جان زلال چشمه حیوان به جویبار من است

4 به خصم، عرصهٔ دعوی نمی دهد سخنم که خامه در کف اندیشه، ذوالفقار من است

5 ز جا نخاسته بیجا، غبار هستی من به جلوه در دل این گرد، شهسوار من است

6 ز خال کنج لبی رفته صبر و آرامم سپند آتش غم جان بی قرار من است

7 حزین اگر به درازی کشد سخن چه کنم؟ سیاه مستی کلک سخن گزار من است