1 بعد عمری کافکند گردون به کوی او مرا سیل اشک شادمانی هی برد زان کو مرا

2 گاه چشم آید گران در کفه عشقم ز غم کوه فرهادش اگر یک سو نهی یک سو مرا

3 رو به راهت بس که سودم هردو خونین گشت و ریش وه که سویت آمدن را نیست راه رو مرا

4 بوی مشکین طره‌ات تا در دماغ من رسید گه کند بی‌حال و گه آرد به حال آن بو مرا

5 بس که آن بدخوی تیغ بی‌دریغم راند ساخت زین رعایت‌های مفرط همچو خود بدخو مرا

6 من که غرق می‌شدم ز اقبال پیر میکده محتسب این دم کجا یابد به جست‌وجو مرا

7 فانیا نابودم اندر یار و باشد جای شکر کز غم و شادی مبرّا ساخت عشق او مرا