ای خان عظیم شان از قائم مقام فراهانی رباعی 21

1 جلایر بر دعا کن ختم، عرضت دعای اوست چون برجمله فرضت

2 که ورد خود کنی نعت و ثنایش بخواهی از خدا ملک و بقایش

1 جلایر: بر دعا کن ختم این عرض دعای ذات پاکش مرترا فرض

2 ولیکن رفته در فکر و خیالی که آیا چیست این غوغای حالی؟

1 جلایر: بر دعا ختم سخن کن ثنای شاه در هر انجمن کن

2 اگر حد ثنای او نداری بقایش خواه از قیوم باری

1 از خواجه مگر محاسنت را چه فتاد کز صدمه دندانت نگردد آزاد؟

2 بر ریش تو یک گوزه گره خواهم زد زان سان که به دندان، نه توانیش گشاد

1 رشتی علی این رفتن رشت تو ز چیست؟ این وجد و نشاط و سیر و گشت تو ز چیست؟

2 عاشق باید که نرم و هموار بود این پست و بلند و کوه و دشت تو زچیست؟