آلودهٔ دنیا جگرش از ابوسعید ابوالخیر رباعی 84

1 یا رب سبب حیات حیوان بفرست وز خون کرم نعمت الوان بفرست

2 از بهر لب تشنهٔ طفلان نبات از سینهٔ ابر شیر باران بفرست

1 عصیان خلایق ارچه صحرا صحراست در پیش عنایت تو یک برگ گیاست

2 هرچند گناه ماست کشتی کشتی غم نیست که رحمت تو دریا دریاست

1 سوفسطایی که از خرد بی‌خبرست گوید عالم خیالی اندر گذرست

2 آری عالم همه خیالیست ولی پیوسته حقیقتی درو جلوه گرست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما