خوبرویان جهان رسم وفا نشناسند از جامی غزل 125

1 خوبرویان جهان رسم وفا نشناسند قدر یاری و وفاداری ما نشناسند

2 جز ره عشق بتان راه دگر می جویند اهل تقلید که راهی به خدا نشناسند

3 پای تا سر همه دردند اسیران تو لیک چاره درد ندانند و دوا نشناسند

4 قاصدی محرم اسرار سراپرده تو جز نسیم سحر و باد صبا نشناسند

5 چه درخشنده جبینی و فروزنده عذار کز مهت جز به کمر یا به قبا نشناسند

6 مشکبویی و سیه چشم بدانسان که تو را ز آهوی چین و غزالان خطا نشناسند

7 زرق و سالوس تو جامی به خراسان شد فاش روی در مملکتی نه که تو را نشناسند