سفله جهان، ای پسر، چو چشمه شور است
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 سفله جهان، ای پسر، چو چشمه شور است چشمهٔ شور از در نفایه ستور است
2 خانهٔ تاری است این جهان و بدو در ره‌گذر دیده نی چو دیدهٔ مور است
3 فردا جانت به علم زور نماید چونان کامروز کار تنت به زور است
4 دانا گر چشم سر ندارد بیناست نادان گر چشم هشت یابد کور است
5 آتش با عاقلان برابر آب است بستان با جاهلان برابر گور است
ادامه توضیحات شاعر