دنیا که دلت ز حسرت او زار از شیخ بهایی رباعی 10

1 ساز بر خود حرام، آسایش که فراغت طریق مردی نیست

2 پا بفرسای در ره طلبش پا همین بهر هرزه گردی نیست

1 او را که دل از عشق مشوش باشد هر قصه که گوید همه دلکش باشد

2 تو قصهٔ عاشقان، همی کم شنوی بشنو، بشنو که قصه‌شان خوش باشد

1 هرچه در عالم بود، لیلی بود ما نمی‌بینیم در وی، غیر وی

2 حیرتی دارم از آن رندی که گفت چند گردم بهر لیلی گرد حی