1 جهان فضل و فضایل امام ربّانی که قایمست بتو قوّت مسلمانی

2 شهاب چرخ شریعت که گشت خاکستر ز تاب نور ضمیرت نفوس شیطانی

3 برای تحفۀ جان می برند دست بدست جواهر سخنت سالکان روحانی

4 چو در معالم قدست مسرح نظرت کی التفات نمایی به عالم فانی؟

5 چو نیک در نگری کمترینه خاشاکیست به چشم همّت تو کاینات جسمانی

6 بلای عالم و شوق من و فضایل تو بیان پذیر نیاید به نطق انسانی

7 بسنده ناید باران اشکهای مرا اگر ز صبر بدوزم هزار بارانی

8 مرا و شهر مرا پشت پا زدی و شد ی فرو گذاشته دیوانه را به ویرانی

9 بپّر علم و عمل می پری بتو نرسد کسی که هست اسیر قیود نفسانی

10 مرا که پای ندارم تو دست گیر ارنی تو خود به پرّ فرشته پری بآسانی

11 مرا ز دوری جانست این همه غم دل وگرنه تو بهمه حال مونس جانی

12 ز لوح سینةۀ من ایت خلوص و دعا اگر چه می ننویسم چو آب می خوانی

13 از آنچه بی تو برین جان خسته می گذرد چگویم و چه نویسم؟ تو خود نکودانی

14 به التماس چه زحمت نمایمت؟ که تو خود ز من دریغ نداری هر آنچه بتوانی