ای از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 21

1 مهر رخسار تو داغ عشق بر دل می‌کشد سنبل زلف تو، مه را در سلاسل می‌کشد

2 منزل جان است گیسویت وز آنجا هر نفس جذبه‌ای می‌آید و جان را به منزل می‌کشد

1 سلطنت کی کند آن شاه که درویش نشد آشنا کی شود آن دل که به خود خویش نشد

2 می کند آرزوی وصل تو هرکس لیکن کار دولت به هوا و هوسی پیش نشد

1 آرزومندی و درد هجر یار از حد گذشت در غمش صبر دل امیدوار از حد گذشت

2 گرچه دلشادم به امید شب وصلت، ولی محنت هجران و جور روزگار از حد گذشت