جهان پرفتنه از از حکیم نزاری قهستانی غزل 164

1 جهان پرفتنه از جانانهٔ ماست فلک سرمست از پیمانهٔ ماست

2 تپان مرغ دل اندر بر ملک را به بوی دام کاه و دانهٔ ماست

3 اگرچه از همه اکوان برون است چو هست اندر درون هم خانهٔ ماست

4 خردمندان نه مرد این حدیثند در این ره عقل کل دیوانه ی ماست

5 اگر تو طالب گنج نهانی بیا کین گنج در ویرانهٔ ماست

6 به شب خورشید اگر حاضر ندیدی بیا بنگر که در کاشانهٔ ماست

7 چه خورشید آن که خواهد شمع گردون که گوید کمترین پروانهٔ ماست

8 عیان مطلوب و ما محجوب هیهات حجاب از نفس نامردانهٔ ماست

9 برادر کآشنای کوی او نیست برادر نیست او بیگانهٔ ماست

10 نزاری نقد وقت خویش را باش سخن های دگر افسانهٔ ماست