عالم همه با حوادث آفات است از جامی رباعی 134

1 ای علم علم برافراخته چون علم از علم سرافراخته

2 خویشتن از علم علم ساختی چون عمل آمد علم انداختی

1 شه چو شد آگاه بعد از چند گاه زان فراق جانگداز عمر کاه

2 ناله بر گردون رسانیدن گرفت وز دو دیده خون چکانیدن گرفت

1 شب که از هر کار دل پرداختی با حریفان نرد عشرت باختی

2 بزمگاهی چون بهشت آراستی مطربان حور پیکر خواستی