دنیا به مراد رانده از باباافضل کاشانی رباعی 149

1 یا رب چو بخوانی ام، اطعنا گویم فرمان تو را به جان سمعنا گویم

2 بر من تو به فضل اگر غفرنا گویی من آیم و ربنا ظلمنا گویم

1 در مقامی که رسد زو به دل و جان آسیب نبود جان خردمند ز رفتن به نهیب

2 ناشکیبا مشو ار باز گذارد جانت خانه ای را که ز ویران شدنش نیست شکیب

1 سمع و بصر و زبان و دستم، همه اوست من نیستم و هستیِ هستم همه اوست

2 این هستی موهوم، خیالی است صریح زین هستی موهوم چو رستم، همه اوست