عالم همه خوش بوی شد از جهان ملک خاتون غزل 1246

1 عالم همه خوش بوی شد از بوی بنفشه میل دل عشاق همه سوی بنفشه

2 از عکس رخت سرخ شده رنگ شقایق وز رشک خطت گشته سیه روی بنفشه

3 گفتند چرا سر ز غمش بر سر زانوست گفتا که چنین است همی خوی بنفشه

4 تا سر بنهد بر خط سبز تو چو سنبل بنوشت عذار تو خطی سوی بنفشه

5 بر بوی خطت شاید اگر عذر نهندم گر بر نکنم خیمه ز پهلوی بنفشه

6 گر سنبل زلفت به چمن باز گشایند افتد گره از رشک در ابروی بنفشه

7 بر بوی سر زلف دلاویز تو دارم دلبستگیی با خم گیسوی بنفشه

8 بشکست به بازوی زنخدان چو گویت چوگان سر زلف تو بازوی بنفشه

9 از نرگس مستت که جهان بین جهانست ماننده ریحان شده هندوی بنفشه