1 کار دل و خراش، به هم عشق واگذاشت این عقده را به ناخن مشکل گشا گذاشت

2 پنداشت چون سپند،که میدان آتش است هرجا به سینه، شعلهٔ داغ تو، پا گذاشت

3 صرف لب تو کرد قضا، صاف رنگ و بو دردی که ماند در قدح غنچه وا گذاشت

4 در زیر سنگ، سبزه سبک بارتر از اوست هرکس به دوش، منّت نشو و نما گذاشت

5 گام نخست وحشت مجنون به گرد رفت راهی که شور عشق، مرا پیش پا گذاشت

6 ناید برون چو فاخته از طوق بندگی زلفت ز حلقه ای که به گوش صبا گذاشت

7 نبود حزین ، کم از رگ ابر گهر نثار هر خامه ای که مصرع رنگین به جا گذاشت