آن حرف که از دلت غمی بگشاید از شیخ بهایی رباعی 25

1 نقد دل خود بهائی آخر سره کرد در مجلس عشق، عقل را مسخره کرد

2 اوراق کتابهای علم رسمی از هم بدرید و کاغذ پنجره کرد

1 ای دل، که ز مدرسه به دیر افتادی وندر صف اهل زهد غیر افتادی

2 الحمد که کار را رساندی تو به جای صد شکر که عاقبت به خیرافتادی

1 پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای شوق موسایم، سر کوی ادب، گم کرده‌ای

2 باد گلزار خلیلم، شعله دارم در بغل نالهٔ ایوب دردم، راه لب گم کرده‌ای