1 سخن گوهر لجّهٔ سرمدی ست بهین حجّت معجز احمدی ست

2 سخن چشمهٔ زندگانی بود سخن نعمت جاودانی بود

3 سخن را به فرق سپهر افسری ست به عالم، سخن سنج را سروری ست

4 زگنج سخن مایه دار است دل چو نبود سخن، دل بود مشتِ گل

5 سخن گوهر و ابر نیسان دل است سخن هدهد است و سلیمان دل است

6 به نطق، آدمی زاده انسان بود حریف زبان بسته، حیوان بود

7 ولیکن نه هرکس سخن گستر است بسا لب، که خاموشیش درخور است

8 شراب ار نداری به خم، پرمجوش چو گوهرفروشی ندانی، خموش

9 ز آواز گردد عیان، حالها خوشا حال سربستهٔ لال ها