عاقل به درش ز دل سراغی از قدسی مشهدی رباعی 214

1 نیست نومیدی گر از حد انتظار ما گذشت ناقه مجنون نه روزی از همین صحرا گذشت؟

2 گر جفایی آید از ارباب دنیا بر دلت بگذران، چون عاقبت می‌باید از دنیا گذشت

1 به هیچ، ناخن ما را کی اعتبار کند؟ مگر به زلف تو دندان شانه کار کند

2 مرا چو شیشه خالی، کدام رنگ و چه بوی بیار می که خزان مرا بهار کند

1 نظر بر آینه خوبان چو بی‌نقاب کنند ز شوق، آینه را مضطرب چو آب کنند

2 مراد خلق ز یک دیدن تو حاصل شد دگر نماند دعایی که مستجاب کنند