باد صبا خدا را بگذر از جهان ملک خاتون غزل 955

1 باد صبا خدا را بگذر سوی نگارم عمری بگو به سختی در هجر می گذارم

2 گر باز حال زارم پرسد ز تو خدا را با او بگو که تا کی داری در انتظارم

3 فریاد من به کیوان برشد ز دست هجرت رحمی بکن به حالم زان رو که سخت زارم

4 صبرم نماند باری در هجر تو از این بیش چون چشم زخم جانا از خود جدا ندارم

5 تو سرو جان مایی بادا فدا جهانت کز آتش فراقت چون خاک ره گذارم

6 گرچه عزیز مصری بنگر به حال یوسف بودم عزیز دلها جانا مدار خوارم

7 گر جان ز بنده خواهی خیل خیال بفرست ای نور دیده تا جان در دم بدو سپارم