باد صبا فسانهٔ زلف تو ساز از حزین لاهیجی غزل 537

1 باد صبا فسانهٔ زلف تو ساز کرد پیغام آشنا، شب ما را دراز کرد

2 گردید قسمتم ز ازل عشق شعله خو ساقی مرا به جرعهٔ می جانگداز کرد

3 افزون شد از بهار خطت، شور عاشقان نیرنگ باغ، نالهٔ مرغان دراز کرد

4 گویا لبالب از می عجز و نیاز بود پیمانه ای که چشم تو را مست ناز کرد

5 مگشای لب به قصهٔ راز نهان حزین نتوان حدیث شوق به عمر دراز کرد