باد آمد و گل بر سر میخواران از مهستی گنجوی رباعی 5

1 در سنگ اگر شوی چو نار ای ساقی هم آب اجل کند گذاری ای ساقی

2 خاک است جهان صورت برآرای مطرب باد است نفس باده بیار ای ساقی

1 شب را چه خبر که عاشقان می چه کشند وز جام بلا چگونه می زهر چشند

2 ار راز نهان کنند غمشان بکشد ور فاش کنند مردمانش بکشند

1 نه مرد سجاده‌ایم و نه مرد کَلیم ما مرد می‌ایم در خرابات مقیم

2 قاضی نخورد می که از آن دارد بیم دُردی خرابات به از مال یتیم