ضعف نگذاشت که یک ره جهد از جویای تبریزی غزل 880

1 ضعف نگذاشت که یک ره جهد از جا آهم شد گره در دل خونین چو سویدا آهم

2 چون نسیمی که نهد سر به بیابان ز چمن بویی از حیرت دیدار بود با آهم

3 در سراغ تو ز بس گرم تکاپو شده ام نفس سوخته ای کرد هوا را آهم

4 داد کز هجر چو طاووس همه تن داغم آه کز درد چو زلف تو سراپا آهم