آن عهد که من از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 579

1 باد نوروزی ره بستان گرفت دست عاشق دامن جانان گرفت

2 نو عروسان چمن را دست ابر پای تا سر در در و مرجان گرفت

1 سحرگهان که گریبان آفتاب کشند حریفکان صبوحی شراب ناب کشند

2 برون در بنشانند عقل و ایمانرا چو در سراچۀ خلوت بلب شراب کشند

1 سحرگهان که دم صبح در چمن گیرد چهار سوی چمن نافۀ ختن گیرد

2 نسیم افتان خیزان چو مست عربده جوی بباغ در جهد و جیب نسترن گیرد