آنم که رعیت کمینم دهر است از عرفی رباعی 18

1 گر تکیه گاه گلخن و گر مسند جم است رویم به روی محنت و لب بر لب غم است

2 ما بار نیکنامی عصمت نمی کشیم رندی حریف ماست که بد نام عالم است

1 رو چه می خواهی دلا، ناز استغناست، هست بی وفا تنهاست وارد، رنجش بی جاست، هست

2 ای که گویی با اسیران شیوه های او چه هاست ناز مست و عشوه مست و هر جه آزادست هست

1 می مغانه که از درد شور و شر صاف است به محتسب ندهی قطره ای که اسراف است

2 امام شهر ز سرجوش خمر نپرهیزد نزاع بر سر ته شیشه های ناصاف است