رحم آر بر این سوخته باخته از مجد همگر رباعی 262

1 ترک من کان دهنش پسته خندان من است در شکر خنده لبش تنگ به دندان من است

2 هر زمانم ز لب خویش حیاتی بخشد شد حقیقت که لبش چشمه حیوان من است

1 جهان به کام شود عشق کامران ترا فلک غلام شود حسن جاودان ترا

2 مدار فخر بود بهر او که مهر فلک ستاید این دل با مهر تو امان ترا

1 زندگانی شهریار زمین خسرو روزگار رکن الدین

2 شیر پر دل اتابک اعظم فخر و زیب زمان وزین زمین