1 شاهد غیبی که خود مستور بود بود خود آیینه، خود منظور بود

2 عشق چون مشاطگی آغاز کرد پرده از روی نکویش باز کرد

3 از نخست آیینه ای پیشش نهاد آینه از صورت خویشش نهاد

4 عکس روی خویش در آیینه دید گرچه از عکسش شد آیینه پدید

5 بر جمالش حسنی از نو خواست عشق رویش از هر گونه ای آراست عشق

6 پس پریشان کرد زلف مشکبوی در حجاب زلف پنهان کرد روی

7 گر چه ما محروم از روی وییم هم اسیر زلف دلجوی وییم

8 تاکنون آیینه اش باشد به پیش عشق میبازد همی باعکس خویش

9 عاشق است او با صد استغنا و ناز عشق کس دیدست بی عجز و نیاز

10 صبر از عکسش چو نتواند حبیب عکس کی از اصل بتواند شکیب