ندانی که یزدان از اقبال لاهوری پیام مشرق 197

1 ندانی که یزدان دیرینه بود بسی دید و سنجید و بست و گشود

2 ز ما سینه چاکان این تیره خاک شنید است صد نالهٔ درد ناک

3 بسی همچو شبیر در خون نشست نه یک ناله از سینهٔ او گسست

4 نه از گریهٔ پیر کنعان تپید نه از درد ایوب آهی کشید

5 مپندار آن کهنه نخچیر گیر بدام دعای تو گردد اسیر