رخسار لاله رنگ خوشت از ابن یمین فریومدی غزل 52

1 رخسار لاله رنگ خوشت آتش ترست آبحیات در لب میگونت مضمرست

2 صبحست و شام هر دو بهم روی و موی تو و آن صبح و شام هر دو چو کافور و عنبرست

3 چون ذره در هوای تو دلرا قرار نیست تا روی دلربای تو خورشید انورست

4 بگداخت چون شکر دل من در میان شیر تا عارضت چو شیر و لبت همچو شکرست

5 دایم در آن امید که باز آئی از درم چشمم در انتظار تو چون حلقه بر درست

6 گفتم برای زیورت ایسرو سیمبر پیوسته چشم و چهره من گوهر و زرست

7 لعلت بخون ابن یمین گر چه خط نمود نا حق مریز خونش که آن خط مزورست