تن زنده والا به ورزندگی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 45

1 تن زنده والا به ورزندگی است که ورزندگی مایهٔ زندگی است

2 به ورزش گرای وسرافراز باش که فرجام سستی سرافکندگی است

3 به سختی دهد مرد آزاده تن که پایان تن‌پروری بندگی است

4 دلی بایدت روشن و تن‌درست اگر جانت جویای فرخندگی است

5 کسی کاو توانا شد و تندرست خرد را به مغزش فرو زندگی است

6 هنر جوی تا کام‌یابی و ناز که جویندگی راه یابندگی است

7 ز ورزش میاسای و کوشنده باش که بنیاد گیتی به کوشندگی است

8 درخشیدن این بلند آفتاب ز بسیار کوشی و گردندگی است

9 نیاکانت را ورزش آن مایه داد که شهنامه زایشان به تابندگی است

10 تو نیز از نیاکان بیاموزکار اگر در سرت شور سرزندگی است