تن در غم تو همچو زه از کاستی است از بیلقانی رباعی 14

1 رخش امل متاز که ایام توسن است کار عدم بساز که رحلت معین است

2 بر خاک عاشقی پی او بر مگیر هان زیرا رقیب بر ره و معشوق دشمن است

1 کسی که قصد سر زلف آن نگار کند چو زلف او دل خود زار و بی قرار کند

2 کسی که دارد امید کنار و بوس ازو بسا که خون دل از دیده در کنار کند

1 چه شب است این که درو خون ستم ریخته اند بر شکر ریز دعا زر کرم ریخته اند

2 موکب قدر رسید و به ره قدر سپاس آب صد جشن جم و عید حرم ریخته اند