نوک قلمت که مشک از از ابن حسام خوسفی رباعی 21

1 نقاب سنبل تر برشکن تجلّی را بسوز زآتش عارض حجاب تقوی را

2 به باد رایحهٔ زلف عنبرین برده هزار دفتر تعلیم و درس و فتوی را

1 دلم فدای تو باد ای نسیم عنبر بیز به دستگیری افتاده ای چو من برخیز

2 چنین که چشم تو هر گوشه ای کمین دارد چگونه دل بنشیند به گوشه ی پرهیز

1 جز خم زلفت دلم پناه ندارد جانب دل‌ها چرا نگاه ندارد

2 کیست که از تاب آن دو سنبل مشکین همچو بنفشه قد دوتاه ندارد