زمانه عهد و وفا از حکیم نزاری قهستانی غزل 457

1 زمانه عهد و وفا عاقبت ز سر گیرد مفارقت ز میان من و تو برگیرد

2 مرا تو جان و جهانی و خاک بر سر دل اگر به جای تو هرگز کسی دگر گیرد

3 چو دل هر آینه در کار دوست خواهد شد چرا به هرزه کسی یار مختصر گیرد

4 محب صادق هم خانه بلا باشد فدای دوست چرا از بلا حذر گیرد

5 به وصل دست نمی گیردم فراق حبیب که داند آری عاقبت مگر گیرد

6 عجب مدار که انسان کشته زنده شود که گر سرش برود دوستی ز سر گیرد

7 حذر ز مشعله عشق کز حرارت شوق به یک شرر در و دیوار عقل در گیرد

8 نزاری از صدف سینه هر زمان بی دوست چو ابر دامنِ افلاک در گهر گیرد