عرفی شیرازی

هنگام و دم نزع خراب نفس از عرفی شیرازی مثنوی 155

مثنوی 155 ام از 981 مثنویات

خانه / عرفی شیرازی / مثنویات عرفی شیرازی / مثنوی شماره 155

1 هنگام و دم نزع خراب نفس است این این حالت نزعست دلم را هوس است این

2 می آئی و در خرمن ما میزنی آتش از طعنه بیندیش که خاشاک و خس است این

3 طوطی چو رود سوی شکر تلخ دهانان گویند که بیداد برنگ مکس است این

4 افغان مکن ای مرغ گرفتار فرو میر این باغ ارم نیست درون قفس است این

5 گفتم نگهی کن که بشکرانه دهم جان روتافت که عرفی نه چنان کار کس است این

عرفی شیرازی

شعر شعر کهن مثنوی عرفی شیرازی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از عرفی شیرازی

1 خوناب آتشین ز سر من گذشته است وین سیل آتش از جگر من گذشته است

2 مرغ هوای خلدم و تا پر گشوده ام صد تیر غم ز بال و پر من گذشته است

1 جنگ آتش، آشتی آتش، مدارا آتش است خوش سر و کاری از آن بدخو مرا با آتش است

2 باده خواهی باش تا از خم برون آرم، که من آن چه در جام و سبو دارم، مهیا، آتش است

1 پیر کعنان چمنی گوشه ی بیت الحزن است هر کجا بوی گلی باد رساند چمن است

2 هر که از بندگی خویش مرا باز خرد بنده ی اویم اگر زاهد و گر برهمن است

شاعر شعر هنگام و دم نزع خراب نفس است این عرفی شیرازی می باشد.

این شعر در قرن 10 سروده شده است.

قالب شعر هنگام و دم نزع خراب نفس است این مثنوی است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

981 / 155

شعرقبلی

بنر