فکری که بر آن طبع روان می‌گذرد از عبید زاکانی رباعی 15

1 زلفت به پریشانی دل برد به پیشانی دل برد به پیشانی زلف به پریشانی

2 گر زلف بیفشانی صد جانش فرو ریزد صد جانش فرو ریزد گر زلف بیفشانی

1 خدایا تو ما را صفائی بده به ما بینوایان نوائی بده

2 در گنج رحمت به ما برگشا وزان داد هر بینوائی بده

1 ناگاه هوش و صبر من آن دلربا ببرد چشمش به یک کرشمه دل از دست ما ببرد

2 بنمود روی خوب و خجل کرد ماه را بگشاد زلف و رونق مشگ ختا ببرد